موسسه فانوس

13 سنبله 1401

سوره مریم

(سوره مریم نوزدهمین سوره از قرآن کریم است و دارای 98 آیه و مکی می باشد. محتواى سوره را همچون ساير سوره‌هاى مكّى، مسائل مربوط به قيامت و سرنوشت مجرمان و پاداش نيكوكاران و قسمتى از سرگذشت زكريّا و مريم و عيسى‌بن مريم و يحيى و ابراهيم و اسماعيل و ادريس عليهم السلام تشكيل داده است. نام مريم 34 بار در قرآن آمده است و خداوند نام هيچ زنى را با اسم خاص در قرآن ذكر نكرده، جز مريم و تنها سوره‌اى كه به نام يك زن در قرآن ناميده شده، همين سوره مريم است.)

به نام خداوند بخشنده و مهربان.

کاف، هاء، یاء، عَین، صاد.

داستان زکریا و یحیی

[آياتى كه بر تو خوانده مى شود] ياد رحمت پروردگارت بر بنده اش زكرياست.
آن زمانی كه [زكريا] پروردگارش را آهسته صدا كرد.
گفت: «پروردگارا، من استخوانم سست گرديده و [موى] سرم از پيرى سفيد گشته است. پروردگارا! من هرگز در دعاى تو نااميد نبوده ام»
و من پس از خود از وابستگانم می ترسم و زنم نازاست، پس از جانب خود ولىّ [و جانشينى] به من ببخش،
كه از من(مال) و خاندان يعقوب(نبوت) ارث ببرد. پروردگارا، او را مورد رضايتت قرار بده.
اى زكريا! ما تو را به فرزندى بشارت مى دهيم كه نامش «يحيى» است؛ و پيش از اين، همنامى براى او قرار نداده ايم.
گفت: «پروردگارا! چگونه براى من فرزندى خواهد بود؟! در حالى كه همسرم نازا است، و من نيز از شدّت پيرى افتاده شده ام!»
[فرشته] گفت: چنين است [ولى] پروردگارت فرمود: اين [كار] بر من آسان است، و همانا تو را پيش از اين در حالى كه چيزى نبودى آفريدم.
گفت: پروردگارا! براى من نشانه اى قرار بده گفت: نشانۀ تو اين است كه سه شبانه روز در حالى كه سالم هستى، قدرت سخن گفتن با مردم نخواهى داشت.
پس، از عبادتگاهش بر قوم خود بیرون آمد و به آنها اشاره كرد كه صبح و شام خدا را تسبیح بگویید و او را به پاکی یاد كنيد.
اى يحيى، كتاب را محکم بگير؛ و در كودكى به او حكمت(نبوت) داديم،
و از سوى خود مهربانى، پاكى و شايستگى [به او عطا كرديم] و او همیشه با تقوا بود،
و به پدر و مادر خود نيكوكار بود و سركش و نافرمان نبود،
سلام بر او، آن روز كه متولّد شد، و آن روز كه مى ميرد، و آن روز كه زنده بر می خیزد.

داستان مریم

(ای پیامبر) در اين كتاب، مريم را ياد كن، آن هنگام كه از خانواده اش جدا شد، و در ناحيۀ شرقى (بيت المقدس) رفت.
و در برابر آنها پرده اى بر خود گرفت پس روح خود (جبرئیل) را به سوى او فرستاديم تا به [شكل] بشرى خوش اندام بر او ظاهر شد.
‌مریم [به جبرئیل] گفت: همانا من از تو، به [خداى] رحمان پناه مى‌برم، اگر پرهیزگارى [از من دور شو].
(جبرئیل) گفت: «من فرستادۀ پروردگار توام؛ (آمده ام) تا پسر پاكيزه اى به تو ببخشم»
مریم با تعجب پرسید: «آخر، چطور ممکن است پسردار شوم؟! با اینکه نه مردی با من ازدواج کرده و نه بدکاره بوده‌ام!»
(جبرئیل) گفت: پروردگار تو اين چنين گفته است: اين براى من آسان است ما آن پسر را براى مردم آيتى قرار می دهیم و اين كار حتمى است.
‌پس مریم به او (عیسی) باردار شد و او را با خود به مكانى دورافتاده برد.
درد زايیدن او را به كنار درخت خرمايى كشاند (مریم) گفت: اى كاش قبل از این مرده بودم و به كلى فراموش مى شدم.
‌پس [عیسى/فرشته] از زیر پایش، صدا زد که ناراحت نباش، همانا پروردگارت در زیر پایت جویى روان، قرار داده است.
(ای مریم) شاخۀ درخت خرما را تكان بده تا خرمايى تازه فروبريزد.
پس، بخور (از خرما) و بنوش(از آب) و چشم خود را (با عیسی) روشن كن و هرگاه انسانى را دیدی، با اشاره به او بگو: من براى خدا روزه اى نذر كرده ام و امروز با هيچ بشرى سخن نمى گويم.
بالاخره (مریم) كودك را برداشت و نزد قوم خود آورد. گفتند: اى مريم، كارى عجیب کرده ای(فرزند بدون شوهر آورده ای)
اى خواهر هارون! نه پدرت آدم بدى بود و نه مادرت بدکاره بود.
مريم به نوزادش اشاره كرد. (آنها) گفتند: چگونه با بچه اى كه در گهواره است سخن بگوييم؟!
(طفل به زبان آمد و) گفت: به درستی من بندۀ خدايم كه به من كتاب داده و مرا پيامبر قرار داده است،
‌(خداوند) مرا هر کجا که باشم وجود پربرکتى ساخته، و تا زنده هستم، به نماز و زکات سفارشم فرموده است،
و همچنین نيكى كردن به مادرم و مرا جبار و شقى قرار نداده است.
درود بر من روزى كه متولد شدم و روزى كه مى ميرم و روزى كه زنده برانگيخته می شوم.
اين، عيسى پسر مريم است كلام حقى است كه دربارۀ آن شک مى كنند.
برای خداوند شایسته نیست تا براى خود فرزندى انتخاب كند؛ هرگاه اگر چيزى را اراده كند، فقط به آن بگويد: باش، وجود مى يابد.
بدون شک، خداوند، پروردگار من و پروردگار شماست؛ پس او را عبادت كنيد كه این راه راست است.
پس گروه های(درباره نوزاد) با هم اختلاف كردند، پس واى بر كافران به هنگام حضور در آن روز بزرگ(قیامت).
(آنها) روزى كه نزد ما مى آيند، چه خوب مى شنوند و خوب مى بينند؛ و ليكن ستمكاران امروز در گمراهى آشكارند.
(ای پیامبر) آنها را از روز حسرت بترسان؛ آن هنگام كه كار تمام شود و آنها در غفلت مانده و ايمان نمى آورند.
بدون شک، ما زمين و تمام آنهايى را كه در آن هستند به ارث مى بريم و همگى به سوى ما خواهند آمد.

داستان ابراهیم

(ای پیامبر) در كتاب خود داستان ابراهيم را یاد کن كه او راستگو و پيامبر بود.
آن زمانى كه(ابراهیم) به پدرش گفت: اى پدر! چرا چيزى را كه نمى شنود و نمى بيند و هیچ سودی برای شما ندارد، عبادت مى كنى؟!
ای پدر، دانشى به من داده شده كه به تو داده نشده است؛ پس از من پيروى كن تا تو را به راه راست هدايت کنم.
‌اى پدر، شیطان را عبادت نکن؛ زیرا شیطان نسبت به خداى رحمان همواره نافرمان است.
‌اى پدر، من مى‌ترسم که عذابی از سوى خداى رحمان به تو برسد، در نتیجه دوست و یاور شیطان شوى.
‌[پدر ابراهیم] گفت: اى ابراهیم، آیا تو از خدایانِ من روى‌گردان شده‌اي؟ بى‌گمان اگر از این کارت دست برندارى تو را سنگسار مى‌کنم، حالا از من دور شو.
(ابراهيم) گفت: سلام بر تو، از پروردگارم براى تو طلب آمرزش مى كنم؛ زيرا كه او به من مهربان است.
از شما و آنچه غير از خداوند مى خوانيد، كناره مى گيرم و خدايم را مى خوانم، به اين اميد كه دعاى من در پيشگاه پروردگارم بدون جواب نماند.
پس چون [ابراهیم] از آنها و از آنچه به جاى خدا عبادت می کردند، کناره‌گیرى کرد( و به شام رفت)، ما اسحاق و (نوه اش) يعقوب را به او بخشيديم و همه را به مقام نبوّت رسانديم.
از رحمت خود به آنها عطا كرديم و براى آنها نام بلندآوازه و نيك قرار داديم.

داستان موسی

(ای پیامبر) ياد كن در كتاب خود داستان موسى را كه او بنده اى مخلص و رسول و پيامبر بود.
و ما او را از جانب راست (کوه) طور صدا زدیم و با راز گفتن با او، او را مقرب خود قرار دادیم.
و از رحمت خود برادرش هارون پيامبر را به او بخشيديم.

داستان اسماعیل و ادریس

(ای پیامبر) ياد كن در كتاب خود داستان اسماعيل را كه در وعده هايش صادق بود و رسول و پيامبر بود.
و همیشه خانواده خود را به نماز و زكات امر مى كرد و نزد پروردگارش شايسته و پسنديده بود.
(ای پیامبر) ياد كن در كتاب خود ادريس را كه راستگو و پيامبر بود.
و ما او را به مقام بلندى رسانديم.
آنها كسانى از پيامبران بودند كه خداوند برای آنها نعمت ارزانى داشت: (آنها) از فرزندان آدم بودند و از كسانى كه همراه نوح [بر كشتى] سوار كرديم؛ و از فرزندان ابراهيم و اسرائيل و از كسانى كه [آنها را] هدايت کردیم و برگزيديم؛ [و] هر زمانی آيات [خداى] رحمان برای آنها خوانده مى شد، سجده كنان و گريان به خاك مى افتادند.
بعد از آنها كسانى جايگزين شدند كه نماز را ضايع كرده و از شهوتها پيروى نمودند كه به زودى مجازات گمراهى خود را خواهند ديد،
مگر کسی که توبه كند و ايمان بیاورد و كار نيك انجام دهد كه اينها وارد بهشت مى شوند و هيچ ظلمى بر آنها نخواهد شد.
بهشت هاى جاويدی كه خداى رحمان در غيب به بندگان خود وعده داده است و بدون شک وعدۀ او فرا خواهد رسيد.
(مومنان) در آن بهشت سخن لغوى به جز سلام نخواهند شنيد؛ و روزی آنها صبح و شام آمده است.
‌این همان بهشتى است که از میان بندگان خود به کسى که باتقوا باشد، عطا مى‌کنیم.
(مدتی در حدود چهل روز وحی قطع شد، وقتی جبرئیل آمد، پیامبر فرمود چرا دیر کردی، آنگاه این آیه نازل شد) ما(فرشتگان) جز به دستور پروردگارت فرود نمى‌آییم، آنچه در پيش روى و پشت سر ما و ميان اين دو قرار دارد از آنِ اوست و پروردگار تو فراموشكار نيست.
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دوست را عبادت کن و در عبادت او صبور باش آيا همنامى براى او مى شناسى؟

معاد و امکان خلقت دوباره

(این آیه درباره ابى بن خلف الجمحى/ولید بن مغیره نازل شده است. آنها استخوان پوسیده اى را در دست گرفتند و آن را خرد کرده و به باد دادند و گفتند: محمد مى گوید: خداوند ما را بعد از مرگ زنده می‌کند یعنى این استخوان‌هاى پوسیده دوباره زنده خواهد گردید) انسان مى گويد: آيا زمانى كه بميرم، زنده از گور بيرون آورده خواهم شد؟
‌و آیا انسان بیاد نمى‌آورد که ما او را از پیش آفریدیم، در حالى که چیزى نبود؟
به پروردگارت قسم كه آنها (منکران معاد) با شيطانها را در روز قيامت محشور مى كنيم آنگاه همه را در اطراف جهنم در حالی که با زانو نشسته اند حاضر مى كنيم.
آن گاه از هر گروه كسانى را كه در برابر خداى رحمان بيشتر سركشى كرده اند جدا مى كنيم.
آن گاه ما كسانى را كه براى سوختن در آتش سزاوارترند بهتر مى شناسيم.
و همۀ شما وارد جهنم مى شويد؛ اين امرى است حتمى بر پروردگارت.
آنگاه اهل تقوا را نجات مى دهيم و ستمگران را در حالى كه به زانو در آمده اند در آن (جهنم) رها مى سازيم.
زمانی كه آيات روشن ما براى آنها تلاوت مى شود، كافران به اهل ايمان مى گويند: كدام يك از دو گروه، مقام بهتر و مجلس نيكوتر دارد؟
و چه بسيار نسل هايى را پيش از آنها نابود كرديم كه اثاث و منظرى نيكوتر داشتند.
بگو: هر كه در گمراهی باشد، خداى رحمان حتما او را تا زمانى مهلت میدهد، تا وقتى كه آنچه را به آنها وعده داده مى شود با چشم خود ببينند، يا عذاب [اين دنيا] يا قيامت را، و آن روز خواهند دانست چه كسى جايش بدتر و لشکرش ناتوان تر است.
خداوند بر هدايت، هدایت يافتگان مى افزايد و آن كارهاى شايسته كه باقى ماندنى است، از نظر پاداش نزد پروردگارت بهتر و نتيجۀ آن نيكوتر است.
(درباره عاص بن وائل السهمى با خباب بن الارت/ ولید بن مغیرة نازل شده که از روى استهزاء می‌گفت: من مال و فرزند خود را می‌دهم که داخل بهشت شوم) آيا ديدى آن كسى را كه به آيات ما كفر ورزيد و گفت: قطعا به من مال و فرزند بسيار داده خواهد شد؟
آيا (آن کس) از غيب خبر دارد و يا از نزد خداى رحمان پيمانى گرفته است؟
هرگز (چنين نيست،) به زودى هرچه مى گويد مى نويسيم و به عذاب او خواهيم افزود.
و آنچه را مى گويد [از اولاد و امكانات] از او می گیریم و او نزد ما تنها مى آيد.
(آنها) به جاى الله، خدایانی گرفتند تا براى آنها مايۀ عزّت باشند.
هرگز چنين نيست، به زودى [آن معبودها] عبادت ايشان را انكار مى كنند و بر ضدّشان خواهند بود.
(این آیه درباره مانعین خمس و زکات نازل شده است و معروف است که خداوند سلطانى را بر آن‌ها مسلط خواهد کرد و یا شیطان را بر آن‌ها چیره خواهد نمود که مجبور شوند مال و ثروت خود را در غیر رضاى حق و طاعت خداوند خرج نمایند و سپس آن‌ها را به همین سبب شکنجه و عذاب خواهد نمود) آيا نديدى كه ما شيطانها را براى كافران فرستاديم تا آنها را به سختى تحريك كنند؟
پس بر [عذاب] آنها شتاب نكن، ما براى آنها دقيقا روز شمارى مى كنيم.
(یاد کن) روزى كه اهل تقوا را به ضيافت [خداى] رحمان جمع می کنیم.
و گنهکاران را در حالى كه تشنه اند، به سوى جهنّم مى رانيم.
آنها مالك شفاعت نيستند، جز آن كس كه نزد خداى رحمان پيمانى گرفته باشد.
و (كفّار) گفتند: خداى رحمان فرزندى انتخاب كرده است.
بدون شک، چيز زشتى بر زبان آورديد.
نزديك است از اين سخن شما، آسمان متلاشى، زمين شكافته و كوه ها به شدّت فروريزد،
به خاطر اینکه براى خداى رحمان، فرزندى ادعا کردید.
در حالى كه براى خداوند رحمان، سزاوار نيست كه فرزند بگيرد.
در آسمانها و زمين، هيچ كس نيست مگر آنكه بندۀ اوست.
خداوند همه موجودات را شمرده و تعداد آنها را خوب مى داند.
‌و همۀ بندگان در روز قیامت، به تنهایى در محضر خدا می آیند.
(این آیه درباره على بن ابى‌طالب ع نازل شده و مؤمنى نیست که در دل او دوستى و حب على ع نباشد) بدون شک کسانی كه ايمان آورده و كارهاى شایسته انجام می دهند، به زودى محبوب دلها خواهند شد.
ما قرآن را به زبان تو آسان ساختيم تا با آن اهل تقوا را بشارت بدهی، و دشمنان لجباز را بترسانى.
چه بسیار ملت های را پيش از آنها هلاك كرده ايم آيا وجود يكى از آنها را احساس مى كنى و يا صدايى از آنها مى شنوى؟

اشتراک در

0 نظرات

بازخورد (Feedback) های اینلاین

مشاهده همه دیدگاه ها