موسسه فانوس

29 سرطان 1401

سوره اسراء

(سوره اسراء هفدهمین سوره از قرآن کریم است و دارای 111 آیه و مکی می باشد. نامگذاری این سوره به به اسراء (سفر شبانه)، به مناسبت سخن گفتن از سفر شبانه پیامبر اسلام(ص)، از مسجدالحرام به بیت المقدس است. همچنین بنی‌اسرائیل نام دیگر سوره است چراکه به داستان‌هایی از قوم بنی‌اسرائیل پرداخته است.در این سوره از موضوعاتی چون توحید، معاد، نفی شرک، معراج پیامبر، دلائل نبوت، اعجاز قرآن، نیکی به پدر و مادر، تأثیر گناه بر باورهای انسان، تحریم برخی گناهان و برتری انسان بر دیگر موجودات سخن به میان آمده است.

آیه نخست سوره درباره سفر پیامبر اسلام به معراج، آیه ۷۰ درباره کرامت انسان‌ها و آیه ۸۲ درباره شفاء بودن قرآن از آیات مشهور سوره اسراء می باشند. همچنین آیه ۳۳ درباره حرمت قتل نفس و آیه ۷۸ درباره اوقات نماز جزو آیات الاحکام شمرده شده‌اند.)

جزء پانزدهم

به نام خداوند بخشنده و مهربان.

سفر پیامبر به معراج

(پيامبر يك سال قبل از هجرت، پس از نماز مغرب در مسجدالحرام، از طريق مسجدالاقصى‌ به وسيله‌ى «بُراق» به آسمان‌ها رفت و چون بازگشت، نماز صبح را در مسجدالحرام خواند.) پاك و منزّه است خداوندى كه بنده اش را در يك شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصى كه اطرافش را پربركت ساخته ايم برد، تا برخى از آيات خود را به او نشان دهيم؛ چرا كه او شنوا و بيناست.

موسی، تورات و بنی اسرائیل

ما به موسى كتاب آسمانى داديم؛ و آن را وسيلۀ هدايت بنى اسرائيل قرار دادیم؛ (و گفتيم:) غير ما را تكيه گاه خود قرار ندهيد.
اى فرزندان كسانى كه با نوح سوار كرديم. او بندۀ شكرگزارى بود.
‌ما در آن کتاب(تورات) به بنی‌اسرائیل خبر دادیم که حتماً شما دو بار در زمین فساد خواهید کرد؛ و بی‌شک به سرکشی بزرگی خواهید پرداخت.
هنگامى كه نخستين وعده فرا برسد، گروهى از بندگان جنگجوى خود را علیه شما می فرستيم، (آنها برای یافتن شما) خانه ها را جستجو مى كنند؛ و اين وعده اى است قطعى.
آنگاه شما را بر آنها پيروز مى کنيم. شما را به وسيلۀ اموال و فرزندان تان تقويت مى كنيم، و نفرات شما را بيشتر مى گردانيم.
اگر نيكى كنيد، به خودتان نيكى مى كنيد؛ و اگر بدى كنيد باز هم به خود مى كنيد. زمانى كه وعدۀ دوم فرا برسد، (آن چنان دشمن بر شما سخت می گیرد كه) آثار غم و اندوه در صورتهايتان ظاهر مى شود؛ و (دشمنان) وارد مسجد (الاقصى) مى شوند همان گونه كه بار اول وارد شدند؛ و آنچه را زير سلطۀ خود مى گيرند، در هم مى كوبند.
اميد است كه پروردگارتان به شما رحم كند؛ و اگر(به فساد)برگرديد ،(ما نيز برای مجازات شما)برمى گرديم ؛ و جهنّم را براى كافران زندان قرار داديم.
اين قرآن، به راهى كه استوارترين راه هاست، هدايت مى كند؛ و به مؤمنانى كه اعمال صالح انجام مى دهند، بشارت مى دهد كه براى آنها پاداش بزرگى است.
و براى کسانی كه به قيامت ايمان نمى آورند، عذابى دردناك آماده كرده ايم.
‌ انسان شرّ خود را، همانند خواسته خیر خود (با سراسیمه گی) مى‌خواهد و انسان همیشه سراسیمه و عجول است.
ما شب و روز را دو نشانه قرار داديم. نشانۀ شب را تيره گون و نشانه روز را روشنى بخش گردانيديم تا در آن، فضلى(روزی) از پروردگارتان بجوييد، و تا شمارۀ سالها و حساب را بدانيد و هر چيزى را با تفصیل بیان نموديم.

نامه اعمال انسان

نامه اعمال هر انسانى را به گردنش انداخته‌ایم و در روز قیامت، نامه اعمال او را برایش بیرون مى‌آوریم که همه آن را به صورت باز، مى‌بیند.
(به او مى گوييم) نامه اعمالت را بخوان كه كافى است امروز خود حسابرس خودت باشى.
هر كس هدايت شود، براى خود هدايت يافته؛ و هر كس گمراه گردد، به زيان خود گمراه شده است. هيچ كس بار گناه ديگرى را به دوش نمى كشد. ما هرگز (کسی را) مجازات نخواهيم كرد، مگر آنكه پيامبرى مبعوث كرده باشيم.
هر زمانی بخواهيم شهرى را نابود كنيم، عیاشان آن را دستور می دهیم تا در آن شهر به انحراف و فساد بپردازند، و در نتيجه عذاب بر آن (شهر) لازم گردد، پس آن شهر را نابود می كنيم.
و چه بسيار نسل هايى را كه پس از نوح(براساس همین سنت) هلاك كرديم و همان بس كه خدا به گناهان بندگانش آگاه و بينا باشد.
هركس خواهان (دنياى) زودگذر است، هرچه بخواهيم و براى هركه اراده كنيم، به زودى به او خواهيم داد؛ سپس جهنّم را براى او مقرر مى داريم كه نكوهيده و رانده شده، در آن خواهد سوخت.
و هر كس كه آخرت را بخواهد، و براى آن كوشش كند در حالى كه ايمان داشته باشد تلاش او، (از سوى خدا) پاداش داده خواهد شد.
هر يك از دو گروه دنيا طلب و آخرت خواه را (در اين دنيا) از عطاى پروردگارت يارى می دهيم، و عطاى پروردگارت (از كسى) منع نشده است.
نگاه کن چگونه بعضی آنها را بر بعضى ديگر برترى داديم؛ و حتماً رتبه هاى آخرت بزرگ تر و برترى آن بيشتر است.
‌هرگز خداي دیگرى را همراه با خداى یگانه قرار نده که نکوهیده و بی‌یاور خواهی نشست.

احترام به والدین همراه با دوازده فرمان مهم

و پروردگارت فرمان داده: غیر او کسی دیگر را نپرستيد، و به پدر و مادر نيكى كنيد، هر گاه يكى از آن دو، يا هر دوى آنها، نزد تو به سن پيرى برسند، به آنها حتى «اوف» نگو و بر آنها فرياد مزن و با آنها سخن شایسته بگو.
و از روی مهربانى، بال فروتنى بر آنها پهن کن و بگو: «پروردگارا، آن دو را رحمت كن چنان كه مرا در خُردى تربیت و بزرگ کردند».
پروردگارتان به آنچه در ضميرتان است آگاه تر است. اگر شما شايسته باشيد، قطعا او آمرزندۀ توبه كنندگان است.
(وقتى این آیة نازل شد، پیامبر فدک را به فاطمه بخشید) و حق خويشاوند را به او بده و مستمند و در راه مانده را دستگيرى كن، و ولخرجى و اسراف مكن.
چرا كه اسرافكاران برادران شيطان اند، و شيطان همواره نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده است.
‌و اگر از نیازمندان روي می‌گردانی که امید گشایشی از پروردگارت داري (اشکال ندارد) پس با آنها به نرمی سخن بگو.
(زنى پسر خود را نزد پيامبر فرستاد واز آن حضرت پيراهنش را به عنوان تبرّك درخواست كرد. پيامبر تنها پيراهن خود را داد و چون لباس ديگرى نداشت، براى نماز از خانه بيرون نيامد آنگاه اين آيه نازل شد) (در انفاق) دستت را به گردنت زنجير مكن و بسيار هم گشاده دستى نکن تا ملامت شده و حسرت زده بر جاى بمانى.
بدون شک، پروردگارت روزى را براى هر كسی که بخواهد، گشاده يا تنگ مى دارد؛ او نسبت به بندگانش، آگاه و بيناست.
و فرزندان خود را از ترس فقر، نكشيد؛ ما آنها و شما را روزى مى دهيم. كشتن آنها گناه بزرگى است.
و به زنا نزديك نشويد كه آن كارى بسيار زشت و راهى بد است.
(آیه درباره امام حسین ع نازل شده است و يكى از مصاديق «ولى»، حضرت مهدى ع شمرده شده كه انتقام جدّش امام حسين ع را خواهد گرفت)كسى را كه خداوند خونش را حرام شمرده، جز به حق نكشيد، و آن كس كه مظلوم كشته شده، براى وليش سلطه (و حق قصاص) قرار داديم، اما در قتل(قصاص) اسراف نكند، چرا كه او مورد حمايت است.
و به مال يتيم جز به بهترين وجه نزديك نشويد تا به بلوغ برسد، و به پيمان (خود) وفا كنيد، زيرا كه از پيمان پرسان خواهد شد.
‌و هنگامى که چیزى را پیمانه(چَغله) می‌کنید، آن را به صورت کامل پیمانه کنید و با ترازوى دقیق وزن کنید، چنین کارى بهتر و فرجامش نیکوتر است.
از آنچه به آن آگاهى ندارى، پيروى نكن، چرا كه از گوش، چشم و دل، همه پرسان می شود.
روى زمين، با تكبر راه نرو، تو نمى توانى زمين را بشكافى، و طول قامتت هرگز به كوه ها نمى رسد.
همۀ اين كارها (كه در آيات قبل بيان شد) گناهش نزد پروردگارت ناپسند است.
اين (مطالب) از حكمت هايى است كه پروردگارت به تو وحى كرده است، و با خدا معبودى ديگر قرار نده كه ملامت و رانده (شده از رحمت) در دوزخ انداخته می شوى.

خداوند، پیامبر، انسان و معاد

آيا (فکر می کنید) پروردگارتان فرزندان پسر را مخصوص شما ساخته، و خودش دخترانى از فرشتگان برگزيده است؟! شما سخن بزرگ (و بسيار زشتى) مى گوييد.
بدون شک، ما در اين قرآن حقايق را به طور گوناگون بيان كردیم تا آنها پند گیرند، ولى اين جز بر نفرت آنها نمى افزايد.
بگو: «اگر آن طوری که مى گويند با او خدايانى ديگری بود، در آن صورت حتماً در صدد جستن راهى به سوى (خداوند،) صاحب عرش، برمى آمدند(تا قدرتش را بگیرند)»
او از آنچه مى گويند، منزّه و بسيار برتر و والاتر است.
آسمانهاى هفتگانه و زمين و هر كس كه در آنهاست او را تسبيح مى گويند، و هيچ چيز نيست مگر اينكه در حال ستايش، تسبيح او مى گويد، ولى شما تسبيح آنها را درک نمی کنید. بدون شک كه او همیشه بردبار و آمرزنده است.
(ای پیامبر) هنگامى كه قرآن مى خوانى، بين تو و بين كسانى كه به آخرت ايمان نمى آورند، حجاب نامرئی قرار می دهیم.
(پیامبر هنگامى که به نماز مى ایستاد، بسم اللّه را بلند ادا می‌نمود. منافقین از صفوف جماعت خارج می‌شدند تا پیامبر سوره را به پایان برساند سپس به صف جماعت برمى گشتند و به یکدیگر مى گفتند چون محمد خداى خود را دوست می‌دارد، نام او را به صداى بلند می‌خواند، سپس این آیه نازل گردید)و بر دلهاي آنها پوششهای قرار می دهیم تا آن را نفهمند و در گوشهاي آنها سنگينى قرار مى دهيم. زمانی که در قرآن پروردگار خود را به يگانگى ياد كنى آنها با نفرت فرار مى كنند.
(ای پیامبر) زمانی كه (مشرکان) به سخنان تو گوش مى دهند، ما بهتر مى دانيم (که آنها) براى چه گوش مى دهند؛ (و همچنين) زمانی که آنها با هم نجوا مى كنند؛ آن گاه كه ستمگران مى گويند: «شما جز از انسانى كه افسون شده، پيروى نمى كنيد!»
ببين(ای پیامبر) چگونه(مشرکان) براى تو مثلها زدند، در نتيجه گمراه شدند، و نمى توانند راه (حق) را پيدا كنند.
(کفار و مشرکان) گفتند: «آيا وقتى استخوان و خاك شديم باز به صورت آفرينشى جديد برانگيخته مى شويم؟»
(به آنها) بگو ای پیامبر: (استخوان كه آسان است،) شما سنگ شويد يا آهن،
يا آفريده اى از آنچه در خاطر شما بزرگ و سخت مى نمايد (باز هم برانگيخته خواهيد شد)» پس (آنها) خواهند گفت: «چه كسى ما را بازمى گرداند؟» بگو: «همان كس كه نخستين بار شما را خلق کرد» (باز) سرهاى خود را به طرف تو تكان مى دهند و مى گويند: «آن كَى خواهد بود؟» بگو: «شايد كه نزديك باشد»
روزى كه شما را (از قبر) فرا مى خواند، پس در حالى كه او را ستايش مى كنيد اجابتش مى نماييد. شما فکر میکنید كه جز اندكى (در عالم برزخ) نمانده ايد.
به بندگانم بگو: «آنچه را كه بهتر است بگويند» چرا كه شیطان ميان آنها فتنه و فساد مى كند؛ هميشه شيطان دشمن آشكارى براى انسان بوده است.
پروردگار شما به شما آگاه تر است؛ اگر بخواهد بر شما رحمت می فرستد، يا اگر بخواهد شما را عذاب مى كند و ما تو را به عنوان نگهبان آنها نفرستاده ايم.
پروردگار تو به هر چه در آسمانها و زمين است داناتر است. ما در حقيقت، بعضى از انبيا را بر بعضى برترى دادیم. ما به داوود زبور داديم.
(ای پیامبر به مشرکان) بگو: «كسانى را كه غير از خدا (معبود خود) مى دانید، بخوانيد، آنها نه مى توانند مشكلى را از شما برطرف سازند، و نه تغييرى در آن ايجاد كنند»
‌آنها (مشرکان) که (بت را) به جاى خدا مى‌خوانند، خود بـه سـوى پروردگارشـان در جستجوی وسیله مى‌باشند که (بدانند) کدام یک (به خـدا) نزدیک‌ترند و امید رحمت او را دارند و از عذاب او مى‌ترسند؛ که عذاب پروردگارت، همواره حذر کردنى است.
هيچ شهرى نيست مگر اينكه ما آن را (در صورت نافرمانى،) پيش از روز قیامت، به هلاكت مى رسانيم يا آن را سخت عذاب مى كنيم اين (عقوبت) در كتاب (الهى) نوشته شده است.
‌و چیزى ما را از اینکه معجزات را بفرستیم، باز نداشت، جز همین که پیشینیان، آن معجزات را تکذیب کردند. به قوم ثمود آن ماده شتر را به عنوان معجزه اي روشنگر دادیم امّا آنها به آن ظلم کردند(و ناقه را کشتند). ما این گونه معجزات را، جز براى ترساندن (از عذاب) نفرستادیم.
(ای پیامبر به ياد آور) زمانى را كه به تو گفتيم: “پروردگارت احاطۀ كامل به مردم دارد؛ و ما خوابى را كه به تو نشان داديم، و (همچنین) آن درخت لعنت شده در قرآن را، جز براى آزمايش مردم قرار نداديم؛ و آنها را مى ترسانيم، و(لى)جز بر طغیان بیشتر شان نمى افزايد”

خدا، آدم و شیطان

(به ياد بیاوريد) زمانى را كه به فرشتگان گفتيم: «براى آدم سجده كنيد!» آنها همگى سجده كردند، به غیر از ابليس كه گفت: «آيا براى كسى سجده كنم كه او را از خاك آفريده اى؟!»
(سپس) گفت: «به من بگو: اين كسى را كه بر من برترى دادى (براى چه بود)؟ اگر تا روز قيامت مهلتم دهى قطعاً فرزندانش را جز اندكى (از آنها) لجام زده و گمراه و ريشه كن خواهم كرد»
خدا فرمود: «برو كه هر كس از آنها از تو پيروى كند بدون شک جهنم سزايتان خواهد بود كه مجازات کامل است.
و از آنها هر كسی را توانستى با صدای خود تحريك كن و با سواران و پيادگانت بر آنها حمله کن و با آنها در اموال و اولاد شان شركت كن و به آنها وعده بده»، و شيطان جز فريب به آنها وعده نمى دهد.
(اما بدان) تو هرگز سلطه اى بر بندگان(مخلص) من، نخواهى يافت همين قدر كافى است كه پروردگارت حامی آنها باشد.
پروردگارشما كسى است كه كشتى را در دريا براى شما به حركت درمى آورد، تا از نعمت او بهره مند شويد؛ او نسبت به شما مهربان است.
هرگاه در دريا به شما خطرى برسد به جز خدا همه را فراموش مى كنيد. ولى همين كه خداوند شما را نجات داد باز از خدا روى مى گردانيد. انسان همیشه ناسپاس است.
‌پس آیا شما مصون شده‌اید از اینکه (بعد از نجات از دریا، خدا) شما را در قسمت خشکى به زمین فرو ببرد یا ریگ بر شما بفرستد و آنگاه براى خود حمایت گری نیابید؟
‌یا مگر در امان شده‌اید از اینکه (خداوند) شما را بار دیگر به آن دریا برگرداند (و) آنگاه تندبادى شکننده ی بر شما روان کند تا شما را به خاطر آن که کفر ورزیدید، غرق نماید (و) آنگاه به سبب آن براى خود در برابر ما هیچ پیگیرى کننده‌اى نیابید؟

کرامت بنی آدم

ما بنی آدم را گرامى داشتيم؛ و آنها را در خشكى و دريا، حمل كرديم؛ و از انواع روزيهاى پاكيزه به آنها روزى داديم؛ و آنها را بر بسيارى از موجوداتى كه خلق كرده ايم، برترى بخشيديم.
‌(به یاد بیاور) روزى را که هر گروهى از مردم را همراه با پیشواى آنها دعوت می کنیم. پس هر کس، کارنامه او به دست راستش داده شود، پس چنین کسانى، کارنامه‌شان را مى‌خوانند، در حالى که به اندازة ذره ی (رشتۀ میان هستۀ خرمایى) (هم) مورد ظلم واقع نمی‌شوند.
هر كسى كه در اين جهان کور(گمراه) باشد، در آخرت نيز کور و گمراهتر است.
و به راستى نزديك بود تو را از آنچه به سوى تو وحى نموده ايم منحرف كنند تا غير از آن را به دروغ بر ما ببندى، و آن گاه تو را به دوستى مى گرفتند.
و اگر تو را ثابت (قدم) نمى داشتيم، به راستى نزديك بود اندكى به سوى آنها متمايل گردی.
اگر چنين مى كردى، ما دو برابر مجازات (مشركان را) در دنيا، و دو برابر آنها را بعد از مرگ، به تو مى چشانديم؛ سپس در برابر ما، ياورى براى خود نمى يافتى.
و نزديك بود (مشركان) تو را از اين سرزمين حركت دهند تا از آن بيرونت كنند، و در آن صورت پس از تو جز مدتى اندك توقف نمى كردند.
اين سنت و روش فرستادگان ماست كه پيش از تو فرستاديم؛ و هيچ تغييرى براى روش(و قانون)ما نخواهى يافت.
(ای پیامبر) نماز را از زوال آفتاب تا نهايت تاريكى شب (نیمه شب) برپادار، و (نيز) نماز صبح را، زيرا نماز صبح همواره (همراه با) حضور (فرشتگان) است.
(ای پیامبر) بخشى از شب را زنده بدار، تا براى تو (به منزلۀ) نافله اى باشد، اميد كه پروردگارت تو را به مقامى مقبول برساند.
(رسول خدا هنگامى که در مکه بودند از طرف خداوند مأموریت یافتند به مدینه مهاجرت کنند، سپس این آیه نازل گردید) و بگو: «پروردگارا، مرا (در هر كارى) به شیوه درست داخل كن و به شیوه درست خارج ساز، و از جانب خود براى من تسلطى يارى بخش قرار ده»
(سال هشتم هجرت که پیامبر مکه را فتح کرد و بت ها را شکست این آیه نازل شد) و بگو: حق آمد و باطل نابود شد. بدون شک باطل نابود شدنى است.
(«وَلا یزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَساراً» درباره ظلم و ستم‌کنندگان به آل محمد نازل گردیده است) و ما از قرآن آنچه را براى مؤمنان مايۀ شفا و رحمت است نازل مى كنيم، و براى ستمكاران (چيزى) جز زيانكارى نخواهد افزود.
زمانی که به انسان نعمت ارزانى داريم روى مى گرداند و متكبّرانه دورى مى كند، و زمانی که بدى به او برسد نااميد مى گردد.
بگو: «هر كس طبق روش (و خلق و خوى) خود عمل مى كند. پروردگارتان كسانى را كه راهشان نيكوتر است، بهتر مى شناسد»
(عده از مشرکان قریش) و از تو دربارۀ روح مى پرسند، بگو: روح از امر پروردگار من است، و به شما از دانش جز اندكى داده نشده است.
و اگر بخواهيم، آنچه را بر تو وحى کرده ایم، از تو مى گيريم؛ سپس كسى را نمى يابى كه در برابر ما، از تو دفاع كند.
ولى اين رحمتى است از جانب پروردگارت (كه قرآن را از ياد تو نمى برد) بدون شک، بخشش او بر تو، فراوان بوده است.
بگو: قطعا اگر انسان و جن باهم جمع شوند تا مانند اين قرآن را بياورند، نمى توانند مانند آن را بياورند، هرچند یکدیگر را در این کار کمک کنند.
و به راستى در اين قرآن(برای هدایت) از هر مثلى به شيوه هاى گوناگون آورديم، ولى بيشتر مردم هدفى جز انكار ندارند.

درخواست های مادی مشرکان قریش از پیامبر

(مشرکان قریش) گفتند: ما به تو ايمان نمى آوريم، مگر آنكه از اين سرزمين ( مكه) چشمه اى روان سازى.
يا براى تو باغى از درختان خرما و انگور باشد كه از میان آنها نهرها جاری سازی.
يا آسمان را آنگونه که گمان می کنی پاره پاره بر سر ما بيندازى، يا خدا را با فرشتگان روبه روى ما بياورى.
يا خانه اى از جنس طلا براى تو باشد، يا در آسمان بالا بروى، و بالا رفتن تو را باور نمى كنيم تا اينكه نوشته اى بر ما نازل كنى كه آن را بخوانيم بگو: منزّه است پروردگار من! آيا من جز بشرى هستم كه فرستاده شده ام؟
و چيزى مردم را زمانى كه هدايت به سويشان آمد از ايمان آوردن باز نداشت، جز اينكه گفتند: آيا خدا بشرى را به پيامبرى برانگيخته است ؟
بگو: «اگر در روى زمين فرشتگانى بودند كه با آرامش راه مى رفتند، بدون شک ما برای آنها فرشته اى را (از جنس خودشان و براهی هدایت شان) به عنوان پيامبر از آسمان نازل مى كرديم»
بگو: كافى است كه خداوند ميان من و شما شاهد باشد، زيرا او به بندگانش آگاه و بيناست.
هركسی را خداوند هدايت كند، پس او هدايت يافته است؛ و هركسی را كه گمراه كند، هرگز براى آنها در برابر خداوند دوستانى نمى يابى (كه هدايتشان كنند)، و روز قيامت آنها را كور، لال، كر و به رو افتاده محشور مى كنيم. جايگاه آنها جهنّم است. هرگاه شعلۀ آن فروبنشيند، شعله اى (تازه) برايشان مى افزاييم.
جزاى آنها اين است، چرا كه آيات ما را انكار كردند و گفتند: «آيا وقتى ما استخوان و خاك شديم (باز) در آفرينشى جديد برانگيخته خواهيم شد؟»
‌آیا آنها ندیده اند که آن خدایی که آسمان‌ها و زمین را آفریده است، قادراست که همانند آنها را خلق کند؟ و براى آنها مدّت معینی قرار داده که هیچ تردیدي در آن نیست اما ستمکاران ناسپاسی کردند.
بگو: اگر شما مالك خزانه هاى رحمت پروردگارم بوديد، باز هم از ترس فقر (از بخشش آن) خوددارى مى كرديد، و انسان همواره بخيل است.
ما به موسى نُه معجزه روشن داديم؛ پس از بنى اسرائيل سؤال كن آن زمان كه اين (معجزات نُه گانه) به سراغ آنها آمد (چگونه بودند)؟! فرعون به او گفت: «اى موسى! گمان مى كنم تو جادو شده ای)!»
موسى گفت: (ای فرعون) بدون شک تو مى دانى اين معجزه ها را كه بصيرت آور هستند، جز پروردگار آسمان ها و زمين نازل نكرده است، و اى فرعون! قطعاً من تو را هلاك شده مى پندارم.
پس (فرعون) تصميم گرفت آنها را از آن سرزمين ريشه كن سازد؛ ولى ما، فرعون و تمام كسانى را كه با او بودند، غرق كرديم.
و پس از فرعون به بنى اسرائيل گفتيم: در اين سرزمين ساكن شويد، زمانى كه وعدۀ آخرت برسد، همۀ شما را با هم (به صحراى قيامت) مى آوريم.
ما قرآن را به حق نازل كرديم و به حق نازل شد، و تو را جز مژده رسان و بيم دهنده نفرستاديم.
(ای پیامبر) ما قرآن را بخش بخش (بر تو) نازل كرديم تا آن را به آرامى بر مردم بخوانى، و آن را به تدريج نازل كرديم.
بگو: «چه به آن ايمان بياوريد، و چه ايمان نياوريد، كسانى كه پيش از آن به آنها دانش داده شده، هنگامى كه (اين آيات) بر آنها خوانده مى شود، سجده كنان به خاك مى افتند.
و مى گويند: پاک و منزّه است پروردگار ما، حتما وعدۀ پروردگارمان انجام شدنى است.
آنها گریه کنان به زمين مى افتند؛ و (تلاوت اين آيات، همواره) بر خشوعشان مى افزايد.
بگو: خواه (او را) «اللّه» بخوانيد يا «رحمان» بخوانيد، هركدام را بخوانيد (جایزاست، كه) نيكوترين نام ها فقط از آن اوست. نمازت را با صداى بلند نخوان و بسيار آهسته (نيز) نخوان، و ميان اين دو، راهى انتخاب كن.
(این آیه برای رد ادعای یهود، نصارى، صابئی و مجوس نازل شده است که مى گفتند، خداوند از براى خویش فرزند انتخاب کرده است) بگو: «ستايش براى خداوندى است كه نه فرزندى براى خود انتخاب كرده، و نه شريكى در حكومت دارد، و نه بخاطر ضعف و ذلّت، (حامى و) سرپرستى براى اوست!» و او را بسيار بزرگ بشمار.

اشتراک در

0 نظرات

بازخورد (Feedback) های اینلاین

مشاهده همه دیدگاه ها