به یاد زادگاهم سرزمین بابه که درسال ۱۳۷۲در هنگام غربت درولایت زابل سروده بودم.
فدای بابه وآب و هوایش @ فدای گلرخان خوشنمایش
فدا گردم به لوطان وسفیدسنگ @ بنازم رایرمه وهم کته سنگ
بنازم گیرو و میدان بابه @ بنازم شبنم و بستان بابه
بنازم سیانورو هم قباغ جای@ که چون وی خوشنما نبود دگر جای
بنازم میته ومیرزالی وچال @ ز دیدارش شوم هرلحظه خوشحال
بنازم گنبد سرسبز و شاداب @ که از هجرش ندارند دوستان تاب
بلاق آهنگرش آن عرش ثانی @ که ازجنت به وی باشد نشانی
به تاخم و به شیخ چوغان بنازم @ به آن منزلگه ی شیران بنازم
به مرغ دولانه آن پغمان ثانی @ که از کابل زمین دارد نشانی
بنازم پر طراوت کوه هایش @ بنازم قله ی سر بر سمایش
بنازم دشت و صحرایش بنازم @ به آن نورس جوانانش بنازم
چنین فرمود ( همت) با غم و آه @ که بابه هست مارا جاه و ماوا
۲۲/ ۱۲/ ۱۳۷۲ سروده شده همت
یک شعر سروده شده درباره منطقه بابه
محمد جواد برهانی